Kunstenaars A-F | Nederlandse Naïeve Kunstenaars

Thea Gerard (1938-1987)

Ze was een kunstenaar van Indonesische afkomst en getrouwd met kunstenaar Piet van den Heuvel (1935-2004).

Ze schilderde vooral jeugdherinneringen, familie, vrienden en bekende plaatsen. Naast het schilderen werkte ze ook met houten poppen en maakte geweldige sculpturen.

Cornelis de Geus

werd in 1914 te Noord-Scharwoude (West-Friesland) geboren. Na de lagere school moest hij in de tuinderij van zijn vader werken, maar hield dit maar een jaar uit. Daarna ging hij bij een houthandel in Oudkarspel werken, aanvankelijk als "lattenjongen" in de opslag, maar hij zou zich opwerken tot administrateur. Hij bezocht de Handelsavondschool en volgde een schriftelijke cursus bij de Houtacademie van Amsterdam, waarbij hij zich specialiseerde in tropische houtsoorten. Hij begon rond 1965 met schilderen op aanraden van zijn vrouw, zelf een verdienstelijk amateurschilderes. Hij vond het werken met kleur meteen leuk, maar vond de gelijkenis van zijn uitbeeldingen vaak onbevredigend. Aanvankelijk schilderde hij met olieverf op hardboard, en later vcela I op doek. Na de dood van zijn vrouw, ongeveer tien jaar geleden, schildert hij niet veel meer. Het oeuvre van De Geus valt op door het expressieve koloriet met warme tinten. Hij schilderde meestal de eigen omgeving, maar wel "met de nodige fantasie". In het werk van De Geus is sfeer de hoofdzaak, en niet de natuurgetrouwe weergave. In zijn totaliteit kan men het beseheiden, maar aandoenlijke werk in het grensgebied van naIeve kunst en amateurkunst situeren.

Willem Bakkum

werd geboren in 1919 te Dirkshorn, in het West-Friesland (ten noorden van Amsterdam), dat opmerkeIijk veel naieve schilders heeft voortgebracht of geInspireerd. Hij overleed er te Schagen in 1979. Hij was aanvankelijk werkzaam in de bloemisterij en na de oorlog werd hij zeilmaker. Van jongs of aan had hij belangstelling voor tekenen en schilderen, maar pas na zijn vervroegde pensionering begon hij eind jaren '60 met schilderen. Bakkum was een zeer emotioneel mens, met een grote sociale betrokkenheid. Het zal dan ook niet verbazen, dat zijn werk enige verwantschap vertoont met het geemotioneerde werk van Vincent van Gogh, maar Bakkum heeft deze overeenkomst altijd, en niet geheel ten onrechte, gebagatelliseerd. In zijn woelig gepenseelde werk staat het boerenleven van West-Friesland in al zijn kleurrijke facetten, centraal.

Aad Groenendijk

zijn voorliefde gaat met name uit naar stads-en dorpsgezichten en polderlandschappen. waarbij hij die naar zijn hand poogt te zetten door in zijn schilderijen een sfeer te creëren van een ideale en persoonlijke fantasie- wereld met daarin een verrassend element.
Groenendijk wijst op de verwantschap tussen de naïeve' kunst en het werk van kinderen.
Die uit zich vooral in de ogenschijnlijke ongeoefendheid en het perspectief: een hoge horizon met beeldelementen die boven elkaar zijn geplaatst, terwijl ze in werkelijkheid achter elkaar staan.
De naïeve schilder stoort zich niet, net zomin als het kind, aan de gangbare perspectiefnormen, compositie- leer en kennis van de anatomie.
Ook de volkskunst vertoont duidelijke overeenkomsten met de naïeve kunst.

Cees (Cornelis) Groenewoud Kramer

werd in 1918 geboren te Schermerhorn, thans gemeente Schermer. Hij werd opgeleid voor technisch tekenaar, maar zou het beroep nooit uitoefenen. Tijdens de oorlog moest hij onderduiken en in 1945 ging hij als vertegenwoordiger werken voor de firma van zijn (toekomstige) schoonvader. Daarvoor moest hij veel reizen en onderweg zag hij veel mooie plekjes. Rond 1950 begon hij er schetsjes van te maken om ze in de vrije tijd uit te werken met olieverf in expressionistische stijl. In 1952 ging hij op bezoek bij de bekende kunstcriticus Kasper Niehaus. De ontmoeting deed hem besluiten zich voortaan beroepsmatig aan de kunst te wijden. Niehaus had hem geprezen, maar ook aangeraden gedempter tonen te gebruiken, met okers, zwart en wit. Het resultaat werd een heel eigen, nieuwe verfbehandeling. Hij schilderde nu in lagen, waarbij de bovenste met paletmes werd bewerkt om subtiele openingen te creeren, waardoor de onderlagen blijven meewerken in de visuele eindervaring. Met de bovenste laag begon pas het eigenlijke schilderen, zegt Groenewoud Kramer. Daar werden de details aangebracht, soms pasteus om bladeren en bloemen plastisch te doen uitkomen. Kleuren rond de hoofdvormen werden met lichtere toon geschilderd, zodat het lijkt of ze een innerlijk licht uitstralen. Het totaaleffect is zeer esthetisch, poetisch en met een zekere dosis mystiek. Het werk wordt voorts gekenmerkt door humor en een surrealistische tendens, als produkt van zijn fantasie. Het geziene en gefantaseerde vormen twee kanten van een evenwichtig oeuvre.

Maria l'Herminez-van Raak

die haar werk signeert met haar (door haar echtgenoot veranderde) voornaam Marit, werd geboren in 1925 te Tilburg als jongste van vier kinderen. De vader stierf vroeg, de moeder hertrouwde, en Marit was er ongelukkig onder. Zij kwam op een fabriek te werken en ontmoette Theo l'Herminez, kunstschilder en tekenleraar, die er tijdelijk werkte. Ze huwden, maar zouden kinderloos blijven. Nadat ze zeventien jaar waren getrouwd begon ze te schilderen, kort na de dood van haar moeder in 1968. Door de adviezen van echtgenoot Theo kon zij zich vooral technisch snel ontwikkelen. In essentie bestaat haar werk uit zeer spontane beelden, die echter met uitzonderlijke zorg worden opgezet. Zij streeft als het ware naar een aan het aardse ontstegen, smetteloze zuiverheid, terwijl haar onderwerpen niet verder reiken dan het alledaagse.

Jaap ter Haar

Hij werd in 1922 in Hilversum geboren.Zijn moeder bracht hem de liefde voor het boek bij.Jaap ter Haar trouwde met Ruutje Schurink en kreeg 4 kinderen.Woonde en werkte o.a. in Laren nh.Jaap ter Haar werkte aanvankelijk als hoofd van de transcriptiedienst bij de Wereldomroep.Hij was een uniek man:hij schreef voor de NCRV vanaf 1953 ca.120 hoorspelletjes/afleveringen van Saskia en Jeroen,daarna werd hij "broodschrijver"zoals hij het zelf noemde.Toen de Saskia en Jeroen boekjes goed begonnen te verkopen gaf hij zijn baan bij de Wereldomroep op.Op de radio volgde de avonturen van Ernstjan en Snabbeltje die van Saskia en Jeroen op,gevolgd door Tuffy,Eelke en Lotje.Van Lotje komen 12 deeltjes uit (1966-1968).Er werden een miljoen Lotje boeken verkocht!De voorgaande series waren allemaal voor jonge kinderen bestemd.Op het moment dat zijn kinderen ouder werden,schreef Ter Haar ook 2 series voor oudere kinderen:Tom Boerhave(1957) en de zes Falken(1960-1963).Vervolgens schreef hij o.a.de Geschiedenis van Rusland.Voor de eerste 4 delen van deze serie kreeg ter Haar in 1964 de Koekenmarktprijs van de Bijenkorf.In 1967 werd hij voorgedragen voor de bekroning"Kinderboek van het Jaar" van het CPNB.Vervolgens schreef hij de Geschiedenis der Lage Landen,dat in 4 delen verscheen.Jaap ter Haar schreef hier bijna 5 jaar dag en nacht aan!Hij kreeg er vervolgens de Nienke van Hichtumprijs voor.Dit werk was hem het dierbaarst,maar zorgde er voor dat hij de pen neerlegde.Wat hij hierin geschreven had,kon hij naar zijn eigen idee nooit meer evenaren.Hij schreef nog een boek het wereldje van Beer Ligthart waar hij een Gouden Griffel voor kreeg.Daarna stopte Jaap ter Haar definitief met schrijven:hij wisselde de pen in voor het penseel.Vanaf dit moment schilderde hij alleen nog maar. De schilderijen van Jaap ter Haar zijn o.a. in Amerika tentoongesteld.Van een aantal van zijn werken zijn voor Unicef wenskaarten gedrukt.Deze naieve manier van schilderen is vertederend.Hij overleed in Laren nh.

Pieter Hagoort

Strijen, 1887 - Lutjebroek 1975

Hij was de man van de paardentram. Zo althans kende bijna iedereen hem in het wereldje dat al vroeg was geïnteresseerde in het werk van naïeve schilders. Hij begon pas op 73-jarige leeftijd te schilderen, maar was binnen korte tijd ook internationaal een van de bekendste Naieven. Pieter Hagoort kreeg in 1970 de eerste prijs op een internationale Naievententoonstelling te Zagreb. Hij schildert veel beelden uit zijn jeugd. Hagoort werd op 12 oktober 1887 te Strijen in Zuid-Holland geboren. Hij werkte eerst bij de paardentram in Rotterdam en later als koetsier en chef van de paardentram op het traject Hoorn Enkhuizen. Na de opheffing van de paardentram (1918) werd hij postbode te Bovenkarspel en Grootebroek.

Eibert den Herder

werd geboren in 1876 te Harderwijk, de plaats waarin hij ook zou overlijden in 1950. Zijn vader was eigenaar van een vrachtschip en vanaf zijn negende jaar voer hij met zijn vader mee keen en weer naar Amsterdam. In 1903 zette hij een eigen bedrijf op als vishandelaar en later had hij o.a. een vismeelfabriek. Den Herder was ook in de regionale politiek geen onbekende en als vurig tegenstander van afsluiting van de Zuiderzee werd hij zelfs landelijk bekend. Hij is begonnen met schilderen uit lielde voor de geschiedenis van Harderwijk. In 1931 had hij zitting in een "Comite Oudheidkundige Tentoonstelling". Zijn oudst gedateerde schilderij is van 1935. In 1937 zou hij nog een tweetal grote schilderijen hebben gemaakt en de rest van zijn oeuvre in 1944 ten behoeve van een nieuw op te richten Zuiderzeemuseum (dat er niet kwam). Daarna is hij opgehouden met schilderen. Het totaal aantal schilderijen komt volgens de directeur van het Veluws Museum te Harderwijk, waaraan de familie na het overlijden van de schilder de helft van zijn oeuvre heat geschonken, na recente telling uit op 87. Het gaat hier om een curieus oeuvre dat met een educatief doel is geschilderd en daarom waarheidsgetrouwe reconstructies betreft. Vooral de schepen zijn technisch perfect weergegeven. Dit scheepschilderen zou hij hebben geleerd van de beroemde Jozef Israels. Het aantrekkelijkst zijn echter de werken, waar de verteller op dreef raakt en uitweidt in naleve details.

Bernard van den Heuvel

was een echte Zaankanter. Hij werd in 1899 te Zaandijk geboren, waar hij in 1972 ook overleed. Van den Heuvel was bankwerker en begon, zoals zoveel naïeve schilders, pas na zijn pensionering te schilderen. Hij liet zich vaak meeslepen door hetgeen hij in de wereld om zich heen zag gebeuren. Als hij bezig was met het schilderen van een kerstboom en hij zag op de televisie Ard Schenk een Europese schaatstitel winnen, dan wijzigde hij onmiddellijk van koers. De kerstboom liet hij weliswaar staan, maar Schenk kwam vervolgens ook op het linnen. Onder meer op deze wijze vervaardigde Van den Heuvel doeken, die nogal de aandacht trokken.

B. L. Hoekstra

Deze Haarlemse groentehandelaar, die in 1890 te Hoorn werd geboren, in de jaren dertig naar Haarlem verhuisde en daar in 1975 overleed, is een echte Naïef. Hij begon al tijdens de tweede wereldoorlog te schilderen, maar pas na zijn vijfenzestigste jaar kwam zijn productie goed op gang. Vooral zijn Bijbelse taferelen genieten bekendheid.

Mieke Hoogendorp

vindt haar inspiratie vooral in de relatie tussen mens en dier. Daar geeft zij in haar schilderijen vorm en inhoud aan, waarbij haar humor en haar scherpe kijk op het handelen en wandelen van mensen in deze tijd vaak resulteert in zeer rake, maar soms ook cynische beelden. Hierbij wordt een passende titel bedacht. Voor Mieke is het naïeve schilderen een totale expressie. Haar visie op de naïeve kunst in het algemeen is dat perspectief en verhoudingen dwangmiddelen zijn die slechts in de reguliere kunst worden toegepast, dus horen deze theorieën niet thuis in de naïeve schilderkunst. Haar uitgangspunt is dat emoties zonder beperkingen moeten worden weergegeven in een vorm waarin schepper en kijker veel van zichzelf zouden kunnen terug vinden.

Sipke Cornelis Houtman

werd geboren in 1871 te Dokkum. Hij overfeed in 1945 te Amsterdam, waar hij dertig jaar zou hebben gewoond. Als jongen wilde hij al schildcr worden, maar zijn ouders verzetten zich ertegen en hij ging voor onderwijzer studeren. Hij hield het echter niet uit en werd banketbakker. Al op jongc leeftijd begonnen zijn zgn. ontmoetingen met Jezus. Hij vertelde hier altijd vccl van, met grotc, dank-bare verwondering en zijn hoogste geluk bestond daarin, dat God zich dagelijks aan hem openbaarde. Hij had altijd al graag getekend, geschilderd en geschrcven, maar zijn ontmoetingen met de Heer zou hij niet uitbeelden of op schrift stellen, omdat "dit niet oorbaar zou zijn". Met zijn zestigste wordt hij gepensioneerd en leeft in een oudemannenhuis. Nu bcgint hij regclmatig te schilderen, o.a. de binnenplaats van zijn tehuis, een schilderij waarmee hij naam maakte. Ook zijn eigen kamer, stillevens en vooral Amsterdamse stadsgezichten zijn geliefde en veelvuldig gebruikte onderwerpen. De Amsterdamse stadsgezichten schilderde hij vooral voor hen, die in den vreemde een herrinnering aan Holland wilden bezitten. Hij ondervond veel bemoediging van de Amsterdamse kunsthandclaar Carel van Lier. Zijn talent heeft hem zelf zeer vcrbaasd en hij zou dan ook gezegd hebben: "Ik zelf kan niets, mien penseel gaat in 't gebed en dan laat God mij het penseel hanteren". Sipke Houtman behoort met Sal Meijer tot de grote klassieken onder de Nederlandse Naïeven.

Marie-Christine Huybrechs

Is vooral bekend geworden door haar weergave van huizen en gebouwen met een nogal grillige architectuur. Ze werd in 1915 te Den Haag geboren. Haar ouders waren vlak daarvoor uit België gevlucht. Na het eindigen van de eerste wereldoorlog ging het gezin terug naar Antwerpen waar Marie-Christine Huybrechs sierkunsten studeerde aan het Sint Lucaspaviljoen. Nu woont ze in Kortrijk. In haar schilderijen verschijnt vaak het blonde meisje, dat ze zelf eens moet zijn geweest.

Hein Janning

Is pastoor te Workum en voelt zich verwant met de Vlaamse dichter Guido Gezelle. In het dagblad Trouw merkte hij eens op: "Hij schilderde met woorden en ik met verf en penseel. Hij leefde ook dicht bij de natuur, doorleefde het en kwam dan altijd weer bij God terecht." Pastoor Janning, die in 1914 werd geboren, bekostigd met de opbrengst van zijn schilderijen een deel van de kunstwerken, dat hij in zijn kerk heeft staan en hangen. "Waarom zouden we het huis van God ook niet wat opfleuren?- Over zijn schilderijen merkt pastoor Janning op : "Al let ik er niet speciaal op, toch zit er een soort prediking in. Ik hoop in elk geval wel. dat de mensen dat eruit hale

Johan Jeuken

(Venray, 1909 - Amsterdam, 14 februari 1982) maakte naïeve schilderijen; zelf noemde hij zich een plezierschilder. Zijn beroep was kleermaker: hij leerde het vak bij zijn vader en vestigde zich in 1933 als zelfstandig dames- en herenkleermaker.

Vanaf 1967 schilderde hij bijna uitsluitend met olieverf. Zijn schilderijen hebben vrijwel allemaal betrekking op het Venray van zijn jeugd. Ze beelden specifieke gebeurtenissen uit zoals de kermis, processies, het schuttersgilde en sportdemonstraties. Ook uitstapjes van de lagere school, de veemarkt, de mobilisatie en het bombardement van Venray zijn met eindeloos geduld en precisie geschilderd.

Philippus de Jonge

werd in 1892 te Edam geboren, en hij overleed er in 1978. Hij werd Flip Flora genoemd, omdat hij eigenaar was van kwekerij "Flora" te Edam. Hij was een visueel ingesteld mens, die graag filmde en fotografeerde, maar bovenal graag tekende en schilderde. Zijn onderwerpen bleven beperkt tot zijn geboorteplaats Edam, het nabije Edam en de stad Hoorn. Hij werkte met eenvoudige middelen in een mengtechniek van gouache en ballpoint op papier of board. Karakteristiek voor Philippus de Jonge is de herhaling van beeldelementen. Eén van zijn bekendste schilderijen is de vloot van Volendam, waar de scheepjes voor een aantrekkelijk ritme in het beeld zorgen. Ook de vele rode daken in de dorpsgezichten van Volendam leveren een dergelijk vrolijk ritme op. Zijn kleuren zijn primitief, maar pittig. Als een echte naïef probeerde hij zo waarheidsgetrouw mogelijk te schilderen.

George Jurriaans

werd geboren op 20 mei 1934 te Amsterdam
Autodidact
In 1974 verhuisd naar Heerhugowaard
Was altijd al zeer geboeid door de naïeve schilderkunst, waarvan de kleuren en het verhaal hem zeer aanspreken. Hij werd collectioneur van vooral de Noord Hollandse naïeven.
Neemt vanaf 1977 zelf de penselen ter hand.
Schildert voornamelijk olieverf schilderijen in diverse maten en op verschillende ondergronden. George Jurriaans leeft zich vooral uit in het experimenteren met kleuren.
Heeft zijstapjes gemaakt naar acryl en aquarel, maar grijpt altijd weer terug naar de olieverf om zich daarmee uit te leven op de diverse onderwerpen die zijn pad kruisen.
Vanaf 1999, na zijn pensionnering als leraar, verruimt hij zijn blik en leeft hij zich op het doek veelal uit met reisherinneringen en ervaringen uit zijn naaste omgeving.
Vooral het Noord Hollandse landschap is een veel terugkerend onderwerp in zijn schilderijen. Hij kan pietepeuterige geschilderde onderwerpen omlijsten met een veelheid van kleur en warmte.
Hij legt zich toe op een veelvoud van details, die compositorisch goed in bedwang worden gehouden.
Een rustige achtergrond wordt dikwijls met acryl opgezet, om daarna het uiteindelijke onderwerp met olieverf te vervolmaken.
Hij is nog zoekende in het grote aanbod van materialen en mogelijkheden.

Cornelis Kaay

werd in 1905 te Twisk (West-Friesland) geboren en overleed in 1979 te Spaarndam bij Haarlem, waar hij sinds 1967 woonde. Hij kwam uit een armelijk boerengezin met acht kinderen en na de lagere school werd hij meteen boerenknecht en moest meer dan tachtig uur per week werken. Op 16-jarige leeftijd werd hij metselaar en later stratenmaker. Zijn jeugd bracht hij door in het schilderachtige Nieuwe Niedorp, een typisch Hollands dorp met lintbebouwing langs een kaarsrecht kanaal en vele bruggetjes, waar hij later zoveel herinneringen aan zou ophalen. Na zijn vervroegde pensionering beschilderde hij eens de kale muur van een schuur om deze op te vrolijken met bloemen. Het resultaat inspireerde hem om (ca. 1965) te gaan schilderen en hij zou uitgroeien tot een van de meest opvallende naïeve schilders van het frisse, rechtlijnige Hollandse landschap, waarbij de ex-metselaar en ex-stratenmaker oog bleef houden voor detail van bouw en bestrating. Kenmerkend zijn ook de nauwkeurig weergegeven spiegelingen in het water, die de liefde van de naïef voor (in zijn ogen) natuurgetrouwe weergave tonen.

Jean Kamps

Jean Kamps werd geboren in 1938 te Ransdaal (L). Hij werd priester en verbleef vier jaar als pastoraal werker in Malawi (Afrika). Sporen van dit verblijf zouden later in zijn werk doordringen. Bij terugkeer besloot hij de kerk te verlaten en naar de sociale academie te gaan, maar ook het welzijnswerk bleek onbevredigend.
Hij viel verder terug op zichzelf en de grafische kunst, die hij op de middelbare school had beoefend. Hij besloot een opleiding voor restauratiesteenhouwer te volgen, huwde en kreeg twee kinderen.

Bijzondere techniek:

Sinds 1974 schildert hij in de zgn. achterglastechniek, die hij bij een Limburgse collega had gezien. Hij heeft zich sindsdien ontwikkeld tot de onbetwistbare meester van deze techniek in Nederland. Pregnante vormgeving en stralende kleuren grijpen onmiddellijk aan, maar ook het steeds wisselende, maar toch ook wederkerend motief noopt tot een diepere observatie, terwijl de welomlijnde onderwerpen vaak een verhaal in het verhaal voorstellen.

Alexandrine Kelder-Gortmans

die signeerde met haar voornaam, werd geboren op 31 juli 1903 te Djakarta (Indonesië). Zij had een gelukkige jeugd in de exotische natuur van haar geboortegrond. Ze klom in bomen en observeerde urenlang de dieren, zwom in de rivieren en reed paard zonder zadel. In 1916 reisde het gezin naar Nederland, maar onderweg stierf de moeder en aangekomen in Den Haag werd zij op straat uitgescholden vanwege haar Indische uiterlijk. Bijgevolg heeft zij nooit een Nederlands onderwerp kunnen schilderen. Ze huwde de bekende schilder-beeldhouwer Toon Kelder en kreeg twee kinderen. In 1960 reisde ze naar Zuid-Frankrijk en in de subtropische natuur waande ze zich terug in haar jeugd. Uit vreugde begon ze te tekenen. "Ik had Vence getekend, of mijn verleden, het is niet uit elkaar te houden", heeft zij gezegd. Anatole Jakovsky zorgde voor haar eerste tentoonstelling in Parijs (1964). In Nederland zou zij pas in 1976 ex poseren (Frans Halsmuseum, Haarlem). Na de dood van haar echtgenoot in 1973 heeft zij niet of nauwelijks meer geschilderd. Alexandrine heeft diverse technieken beoefend.

Daan Keuning

Woont in een huis, dat op zichzelf al een naïef schilderij is. De wanden van zijn woonkamer heeft hij beschilderd met bloembollenvelden, een zonsondergang en een bloemstilleven. Ruimte om zijn eigen schilderijen op te hangen heeft de in 1891 op de Lemmerboot geboren Keuning niet, maar dat vindt hij niet erg. De ex-pruikenmaker uit Hoofddorp : "Om steeds tegen m'n eigen schilderijen aan te kijken Nou,nee".
Keuning heeft de meeste van zijn werken weggegeven.

Boer Kip

Herman Kip
Boer en Schilder. Zutphen 1925 - 2006 Herman Kip, beter bekend als “boer Kip” woonde in de negentiende eeuwse stadsboerderij tot aan zijn dood op 1 januari 2006. Het is een opmerkelijke boerderij, in de originele staat van de negentiende eeuw. Dat betekent dus: geen toilet en geen waterleiding. Nog opmerkelijker zijn de schilderwerken van boer Kip: hij beschilderde zijn hele werk- en woonomgeving.

Museum.
Een stadsboerderij in de Hoven, de tuinders wijk van Zutphen. Daar woonde boer-kunstschilder Herman Kip tot aan zijn dood in 2006. Hier verzorgde hij zijn schapen en bracht hij zijn vrije tijd door met schilderen. Van modernisering wilde hij niets weten: alles in en om de boerderij bleef in originele staat, zoals zijn ouders daar in de 19e eeuw leefden. Met bedsteden, open haarden en balkzolder, maar zonder toilet en waterleiding. Niet alleen de boerderij is bijzonder, ook zijn schilderwerk is ongekend.

Plony van der Knaap

werd in 1932 geboren in Indonesië, waar haar vader indertijd werkte.
In een Haags ziekenhuis behaalde zij het diploma verpleegkundige.
Enige tijd werkte zij als hostess-verpleegster op een lijnboot naar Zuid-Amerika.
In 1961 huwde zij met Ir. Dick Rijksen (architect) en kreeg twee dochters en een zoon.
Zij begon te schilderen in december 1976 en maakte haar eerste schilderij van een polderlandschap.
Al vroeg werd zij gefascineerd door het karakteristieke Hollandse landschap, hetgeen tot uiting kwam toen zij in 1976 begon te schilderen. Vandaar dat zij ook wel de schilderes van het groene hart van Nederland, alsmede van het Hollandse meren- en rivierenlandschap wordt genoemd.
Haar schilderijen zijn alle met olieverf geschilderd, in het begin op doek, later op paneel.

Annemiek Knols

Dineke Krom de Bruin

werd in 1933 geboren in Amsterdam.
Als moeder van 3 kinderen werkte o.a. als administratief medewerkster op een reklame bureau . In 1978 begon ze in haar vrije tijd met schilderen na een ontmoeting en aanmoediging door een beroepskunstenaar.
Na aanvankelijk gestart te zijn met een schildersopleiding besloot zij hiermee te stoppen en haar eigen gevoel te volgen.
Haar levensomgeving is haar inspiratiebron, die ze kleurrijk, met veel gevoel voor romantiek en fantasie uitbeeld.
Omdat Dineke een vrolijke inslag heeft vind zij ook dat haar werk andere ook blij moeten stemmen.

Dineke deed in 1999 met de schilderwedstrijd "Amateurkunst in stijl "georganiseerd door Stichting Beeldende Amateurkunst (SBA) te Utrecht en Koninklijke Talens BV.
Bij de landelijke voorrondes van deze wedstrijd deden ongeveer 5000 personen mee.
Zij was een van 10 genomineerden voor de hoofdprijs.
Dineke ,die met haar werk ook is opgenomen in het boek
"Lexicon van de Nederlandse Naïeve Kunst "is geen beroepskunstenaar.

Jannie Kuiper-Wetsteen

Is een typische vertegenwoordigster van de Westfriese naieve schilderkunst. Ze schildert de schoongewassen groene polders van het Westfriese land met zijn boerderijen, zijn dieren en zijn kleine 'Oten-Sien dorpjes'. Jannie Kuiper werd op 10 februari 1932 geboren, was jarenlang kleuteronderwijzeres in haar geboorte- en woonplaats Nieuwe-Niedorp en begon in april 1975 te schilderen, "omdat ik wat te doen wilde hebben nadat ik met amateurtoneelspelen was gestopt." Ze moet in het bezit zijn van een feilloos geheugen. Boerderijen die al lang zijn gesloopt, worden door haar zeer nauwgezet gereproduceerd, zonder dat ze daarvoor gebruik maakt van oude foto's. Haar werk ademt een grote hang naar het verleden uit. Drs. Peter Ramaekers in Heerhugowaard, die vrij veel werk van haar bezit, schreef eens: "Ze schildert de wereld van een gelukkige jeugd.

Kunstenaars G-K